دستكش پلاستيكی

خرید دستکش پلاستیکی

دستکش‌های پلاستیکی در بسیاری از محیط‌ها، از آزمایشگاه‌های پزشکی گرفته تا موسسات خدمات غذایی، امری رایج است. اما علیرغم استفاده گسترده، دستکش های پلاستیکی نیز تاثیر قابل توجهی بر محیط زیست دارند و می توانند خطراتی برای سلامتی داشته باشند.

دستکش های پلاستیکی معمولا از پی وی سی (پلی وینیل کلرید) یا نیتریل ساخته می شوند که هر دو نوع پلاستیک هستند. پی وی سی ماده ای ارزان و همه کاره است، اما همچنین یکی از خطرناک ترین پلاستیک ها برای محیط زیست است. تولید پی وی سی مواد شیمیایی مضری مانند دیوکسین ها و فتالات ها را آزاد می کند و خود این ماده صدها سال طول می کشد تا در محل دفن زباله تجزیه شود.

از سوی دیگر، دستکش‌های نیتریل گزینه‌ای سازگار با محیط زیست هستند، زیرا از لاستیک مصنوعی ساخته شده‌اند که سریع‌تر از PVC تجزیه می‌شوند. با این حال، هنوز چندین دهه طول می کشد تا به طور کامل تجزیه شوند.

دستکش‌های پلاستیکی علاوه بر تأثیرات زیست‌محیطی، می‌توانند خطراتی برای سلامتی نیز داشته باشند. آنها می توانند باعث تحریک پوست و واکنش های آلرژیک در برخی افراد، به ویژه آنهایی که به لاتکس حساسیت دارند، شوند. محققان همچنین دریافته‌اند که قرار گرفتن در معرض فتالات‌ها، که برای انعطاف‌پذیری بیشتر دستکش‌های PVC استفاده می‌شوند، می‌تواند اثرات منفی بر سلامتی داشته باشد، مانند برهم زدن تعادل هورمونی و افزایش خطر ابتلا به آسم و سایر مشکلات تنفسی.

با وجود این خطرات، دستکش های پلاستیکی هنوز به طور گسترده در بسیاری از صنایع مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال، اقداماتی وجود دارد که افراد و مشاغل می توانند برای کاهش تأثیر آنها انجام دهند. یکی از گزینه ها این است که به دستکش های قابل استفاده مجدد که از مواد طبیعی مانند لاتکس یا پنبه ساخته شده اند تغییر دهید. این مواد پایدارتر هستند و کمتر باعث تحریک پوست یا واکنش های آلرژیک می شوند.

گزینه دیگر کاهش استفاده کلی از دستکش های پلاستیکی با تمرکز بر روی روش های بهداشت دست است. با استفاده از ضدعفونی‌کننده‌های دست و شستن مکرر دست‌ها، می‌توان نیاز به دستکش را تا حد زیادی کاهش داد که می‌تواند هم اثرات زیست‌محیطی و هم خطرات سلامتی را کاهش دهد.

در پایان، دستکش‌های پلاستیکی در بسیاری از صنایع به یک کالای فراگیر تبدیل شده‌اند، اما تاثیر آن‌ها بر محیط‌زیست و خطرات سلامتی را نمی‌توان نادیده گرفت. با تغییر به سمت جایگزین های پایدارتر و ایمن تر، یا با کاهش استفاده از آنها، افراد و مشاغل به طور یکسان می توانند تأثیر مثبتی بر محیط زیست و سلامت انسان بگذارند.